Een tijdje geleden kwam ik erachter dat ik eigenlijk helemaal niks van deze wereld snap en dat ik behoorlijk anders ben dan de "gemiddelde" mens. En nog niet zo lang geleden heb ik besloten om mijn eigen manier de wereld in te stappen en te gaan ontdekken hoe het hier eigenlijk allemaal werkt. Vanuit plezier en nieuwsgierigheid naar het onbekende. In plaats van aanpassen aan de wereld, wat ik jaren niet heel succesvol heb geprobeerd.
Ik ben moeder van twee uitzonderlijk hoogbegaafde jongens (6 en 8 jaar) en van een prachtig mooi mannetje boven in de hemel. Daarnaast is mijn man hoogbegaafd en kan ook ik niet meer ontkennen dat ik vermoedelijk hoogbegaafd ben. Mijn gezin is dynamisch, intensief, nooit saai en we zijn altijd zoekende naar onze plek in de wereld en op welke manier we de wereld willen instappen om onszelf niet te verliezen. Het heeft me jaren geduurd voordat ik me erbij neerlegde dat onze kinderen anders waren en simpelweg geen enkel boekje volgde. Om te beseffen dat mijn kinderen niet dysfunctioneel, maar simpelweg anders waren. Na jarenlange ervaring weet ik hoe ik de liefdevolle verbinding met mijn kind kan krijgen als voor hem de wereld even te veel wordt. Intense emoties, afwezigheid, het er simpelweg niet willen zijn en het letterlijk vechten voor een plek op deze wereld. Vechten om gezien, gehoord en begrepen te worden, omdat je het gewoon zelf nog niet snapt, niet weet hoe je het naar buiten moet brengen en hierdoor de wereld je niet lijkt te begrijpen. Ik durf hierdoor hardop uit te spreken dat ik het ondertussen snap hoe deze processen werken en wat er gehoord mag worden.
Ik dus weet ik hoe het is om de wereld te observeren en het gewoon niet te snappen. Niet snappen waarom dingen gaan zoals ze gaan. Hoe het is als je hoofd anders werkt dan die van de meeste mensen en hierdoor de wereld uitermate verwarrend is. En ik weet hoe het is, als ouder, om je kind met deze strubbelingen om te zien gaan.
Ik heb een allergie voor labels, hokjes en stempels. Tenzij ze op een constructieve manier worden gebruikt, wat zelden het geval is. Het maakt dus ook niet uit of je kind daadwerkelijk hoogbegaafd getest is of niet, herken jij de dingen hier op de site, dan ben je aan het juiste adres. Alle andere labeltjes die je kind onderweg heeft gekregen, het maakt me niks uit. Want ik geloof dat ieder kind, als hij/zij volledig zichzelf kan en mag zijn, een fantastisch persoon is en op zijn/haar eigen manier een prachtig mooie plek in deze wereld kan innemen. En ik geloof ik ook, dat hoe de wereld momenteel is ingedeeld, dit voor hoog intelligente/hoogbegaafde mensen een stuk ingewikkelder is. En daarom doe ik wat ik doe. Want ieder kind heeft het recht om te gaan voelen dat hij/zij perfect is zoals hij is. En dat hij/zij zich niet aan hoeft te passen omdat de wereld vindt dat het anders moet.
Praktisch gezien is mijn cv een heerlijk onlogisch verhaal en dus weinig interessant. Ik werk al jaren met kinderen, als kinder eetcoach voor onder andere (hoogbegaafde) selectieve eters. Vanuit de voeding is de switch gegaan naar emotionele voeding. Daarnaast heb ik een biomedische achtergrond en een gezonde interesse in van alles en nog wat. Verder zit ik vol met discrepanties, mijn lijf lijkt soms op dat van een bejaarde, mijn hoofd loopt redelijk gelijk met mijn daadwerkelijk leeftijd en mijn gedrag varieert van kleuter tot enigszins volwassenen. Gemiddeld kom ik hiermee wel uit op de leeftijd die ik daadwerkelijk heb.
Ik geloof in de vrijheid, autonomie & de pracht van ieder kind.